گفت شيفته باران شو ،

وقتي بي‌تابي ، مي بارد و خيست مي‌کند

شيفته باران که شدم ، باران باريد اما

هرگز خيسم نکرد !!

شايد هنوز تا سپيده‌دمان شيفتگي راستين هزار فرسنگ فاصله است

گفت دلداده مهتاب باش ،

شبان گم شده اضطراب در کوچه‌هاي تاريکت را ،

روشن و پيدا مي‌کند

دلداده مهتاب که شدم ، شب‌هاي تاريکم عادت کرد به خلوت راه‌هاي بي چراغ و هرگز پيدا نشد

گفت دلت خوش باشد به ستاره‌هاي روشني که

مي‌کشاندت تا اهتزاز وارستگي

دلخوش ستاره که شدم ، دور شد در آشوب پريشاني آسمان

گفت بي‌‌تاب خورشيد شو ،

گرمت مي‌کند ميان انجماد ياس و پوچي

بي‌تاب آفتاب که شدم ، سوزاند چشمانم را و

از نور گريزانم کرد

گفت آسوده بخواب به انتظار ديدن روياي شبنم و گلبرگ

منتظر خواب که شدم بيگانه شد خواب، با چشمان خسته‌ام

اما تو اي سپيده صبح

بگذار نه شيفته باران باشم ، نه مهتاب ، نه ابر ، نه شب و نه ستاره

بگذار طلوع دروغين شب بيچاره اي نباشم ، در انتظار نافرجام روشني

خدا را

بگذار فاصله بيهوده اي نماند تا سپيده دمان بي‌ادعاي سترگ

آي با توام اي سپيده راستين صبح

تاريکي ديگر بس است

طلوعي جاودانه کن....

****

سلام دوست عزيز

چقدرواژه ي خداحافظي تلخ است،به اميد آمدن دوباره ات وجوانه هاي زيباي انتظارت،ميمانيم وبرايت آرزوي موفقيت مينمائيم.

التماس دعا